تکیه گاه‌های آهنی و فولادی برای سازه

گروه صنعتی آونگ در نظر دارد با جمع آوری مطالب مفید تا جای ممکن راهنمایی‌هایی برای شما دوستان عزیز داشته باشد. قبل از خواندن این مقاله خالی از لطف نیست که با انواع تکیه‌گاه برای سازه اسکلتی آشنا شوید، سپس با ما در این مقاله همراه باشید.

پشتیبانی از پنجره‌ها در سازه

در حالی که سازه‌ها از دیوارهای آجری، سنگی یا مصالح بنایی ساخته می‌شوند، لازم است که از آنها با قاب‌های فلزی پشتیبانی کنید. اگر پایه سازه شما از سنگ ساخته شده است و طول تصویر آن کمتر از ۲ فوت است، سازه می‌تواند مستقیما توسط دیوار محوطه ساخته شده از سنگ پشتیبانی شود. سنگ باید در صورت امکان هم اندازه با سازه باشد و با استفاده از میله‌های بلند نصب شده درون دیوار به دو نوار کانال ایمن سازی شود. این میله‌ها در بالای سنگ قرار داده شده و انتهای آنها درون دیوار اصلی قرار می‌گیرند. گروه صنعتی آونگ با بهترین کارشناسان و بهترین متریال اقدام به ساخت اسکلت فلزی می ماید.

تیرهای فولادی I شکل در سراسر دیوار زیر سازه گسترش یافته و به یک جفت کانال خمیده شده به شکل سازه متصل می‌شوند. تیرهای I شکل باید به میزان کافی در داخل دیوارها قرار داده شوند تا در آنها مهار کافی برای جبران لنگرهای انتهای بیرونی را ایجاد کنند و باید به یک شاهتیر یا پارتیشن به موازات دیوار یا تیرهای دیگر فولادی در زاویه مناسب با آنها متصل شوند که بخشی از ساخت و ساز کف را تشکیل می‌دهند. در هنگام ساخت مواد اولیه نقش زیادی در قیمت سوله خواهند داشت.

میله‌های کانال که برای حمایت از دیواره‌ها استفاده می‌شوند نیز باید در دیوار پیرامونی توسط میله‌های آهنی قرار داده شده در زیر سازه ساخته شوند.

یک روش پشتیبانی از سازه با براکت‌های آهنی چسبیده به دیوار در مواردی کاربرد دارد که پایین سازه بالاتر از تراز طبقه قرار دارد. پایه سازه در این روش ساخت و ساز ممکن است از آهن یا مصالح بنایی ساخته شده باشد. در صورتی که از گزینه دوم استفاده شده باشد، باید از یک قلاب معلق برای پشتیبانی از آن استفاده شود. اگر از چنین سازه‌ای استفاده شود، کانال فولادی باید به بالای دیوار متصل شود و به اندازه کافی درون دیوارهای جانبی گسترش یابد تا از خروج براکت‌ها از درون دیوار آجری جلوگیری شود.

پشتیبانی از دیوار در ساختار اسکلتی

در ساختمان‌هایی که بر اساس طراحی اسکلتی ساخته شده‌اند، که در حال حاضر به طور کلی در ساختمان‌های اداری استفاده می‌شوند، تمام وزن دیوارها، از جمله مصالح بنایی در اطراف ستون‌های بیرونی، توسط اسکلت فولادی پشتیبانی می‌شوند که حداقل در بالای تراز طبقه سوم قرار می‌گیرند. دیوارهای بیرونی طبقه‌های پایین‌تر، در سازه‌های سنگی، اغلب مستقیما توسط پایه‌های متصل به فونداسیون پشتیبانی می‌شوند.

هنگامی که دیوارها توسط اسکلت فولادی پشتیبانی می‌شوند، عموما دارای ضخامت بسیار کمی هستند، حدود ۱۲ اینچ و گاهی اوقات ۹ اینچ ضخامت دارند و در ساختمان‌ها دیوارها در تمامی طبقات پشتیبانی می‌شوند، به طوری که دیوارهای هر طبقه می‌توانند بدون تاثیر بر دیوارهای بالا یا پایین حذف شوند.

مصالحی که به طور معمول برای دیوارهای بیرونی استفاده می‌شوند آجر یا سفال هستند، که به دلیل سهولت استفاده و نیاز به امکانات حداقلی برای نصب در بین ستون‌ها و تیرها است. همچنین آجر و مصالح بنایی برای ساخت دیوارهای یک ساختمان مقاوم در برابر آتش مناسب هستند.

عموما متصل کردن سازه سنگی به قاب فلزی کار بسیار سختی است و این مورد به همراه ویژگی‌های مقاومت در برابر آتش در اکثر ساختمان‌ها، عملا به جز در طبقات پایین استفاده از آنها را ممنوع کرده است.

طرح کلی دیوارهای بیرونی در این دسته از ساختمان‌ها شامل پله‌های عمودی است که عرضی در محدوده ۳ تا ۴ فوت دارند که ستون‌های بیرونی را به یکدیگر متصل کرده و از پایین تا بالای ساختمان گسترش می‌یابند. فضای بین این ستون‌ها عموما با پنجره‌ها پر می‌شود که به شکل مسطح یا غیر مسطح هستند و تنها یک بخش کوچک از دیوار، با ارتفاعی در حدود ۴ تا ۵ فوت را در بالا یا پایین پنجره‌های پشتیبانی شده توسط فریم باقی می‌گذارد. این قسمت از دیوار که در بین پایه‌ها و پنجره‌ها قرار دارد اسپاندرال نامیده می‌شود.

بخشی از پایه که با مصالح بنایی ساخته شده است به طور کلی توسط براکت‌های زاویه دار متصل به ستون‌ها پشتیبانی می‌شود و اسپاندرال‌ها توسط تیرهای فولادی در اشکال مختلف حمایت می‌شوند که تحت عنوان تیرهای اسپاندرال شناخته می‌شوند. تیرهای اسپاندرال از ستونی تا ستون دیگر گسترش یافته و به آنها متصل شده است.

ترتیب قرار گیری قطعات فلزی برای پشتیبانی از دیوارهای اسپاندرال عمدتا وابسته به معماری طراحی شده توسط طراح و مواد مورد استفاده در ساخت آن بوده به طوری که جزئیات در هر ساختمان و حتی در بخش‌های مختلف یک ساختمان متفاوت است. بنابراین نمی‌توان هیچ قاعده کلی یا شکل ساخت و سازی را برای تنظیم این تکیه گاه‌ها ارائه کرد، اما معمار باید از روش‌هایی استفاده کند که منجر به ارائه مناسب‌ترین طراحی برای ساختمان می‌شوند.

می‌توان گفت که قطعات فلزی در این دسته از ساختمان‌ها باید با دقت طراحی شده و مورد مطالعه قرار گیرند تا با شرایط ساختمان سازگار شده و مقاومت کافی را برای آنها ارائه دهند و همچنین باید به گونه‌ای تنظیم شوند که به طور کامل در برابر حرارت محافظت شوند . علاوه بر این موارد باید تأثیرات انبساط و انقباض فریم را مورد توجه قرار دهید.